The purpose of the paper is to examine Finnegans Make, Zenkasi Theatre Company’s adaptation of Joyce’s prose devised and directed by Zenon Fajfer and Katarzyna Bazarnik, staged in the 1990s. It aims to demonstrate how by employing avant-garde compositional ideas and language games, they translate the structural and linguistic complexity characteristic of the Irish author to the idiom of the stage. demonstrate the thematic coherence of Joyce’s work, accompanied by compositional and. It analyses in detail the play’s circular structure that draws on excerpts from Dubliners, A Portrait of the Artist, Ulysses and Finnegans Wake. It also discusses how Fajfer and Bazarnik engage the audience and explore the theatre space. Finally, it examines how they use the space of the book and typographical devices to translate the live performance into a spatialised score of the play.

ABSTRAKT

W artykule przedstawiono analizę wystawianej w latach 90. XX wieku sztuki Finnegans Make, będącej adaptacją prozy Joyce’a, skomponowaną i wyreżyserowaną przez Zenona Fajfera i Katarzynę Bazarnik w ramach działalności Stowarzyszenia Teatralnego Zenkasi. Artykuł ukazuje, w jaki sposób użycie awangardowych strategii kompozycyjnych i gier językowych przyczyniło się do przetłumaczenia złożonych pod względem strukturalnym i stylistycznym dzieł Irlandczyka na język teatru. Zbadano opartą na kolistym schemacie kompozycję sztuki, odwołującą się do fragmentów Dublińczyków, Portretu artysty, Ulissesa i Finnegans Wake, oraz sposoby angażowania widzów i wykorzystanie przestrzeni teatru. Ponadto omówiono, jak Fajfer i Bazarnik wykorzystują przestrzeń książki i układ graficzny strony, by przygotowana już po wystawieniu i wydrukowana w woluminie partytura mogła jak najlepiej oddać to, co wydarzyło się na scenie.

The purpose of the paper is to examine Finnegans Make, Zenkasi Theatre Company’s adaptation of Joyce’s prose devised and directed by Zenon Fajfer and Katarzyna Bazarnik, staged in the 1990s. It aims to demonstrate how by employing avant-garde compositional ideas and language games, they translate the structural and linguistic complexity characteristic of the Irish author to the idiom of the stage. demonstrate the thematic coherence of Joyce’s work, accompanied by compositional and. It analyses in detail the play’s circular structure that draws on excerpts from Dubliners, A Portrait of the Artist, Ulysses and Finnegans Wake. It also discusses how Fajfer and Bazarnik engage the audience and explore the theatre space. Finally, it examines how they use the space of the book and typographical devices to translate the live performance into a spatialised score of the play.

* Research financed by the Polish Ministry of Science and Higher Education from the budget for science and arts 2018‒2022 as a project being a part of the “Diamond Grant” programme.